Kerkgebouw

Oorspronkelijk beschikte de kerk over een houten kerkgebouw. 1864 werd dit vervangen door een stenen kerk met pastorie. Deze stonden aan het voormalige Weverseinde, aan de kant van de rivier. Soms moesten kerkdiensten bij hoog water worden afgelast, omdat het water tot aan de deur stond of nog erger .....
Na de watersnoodramp van 1953, werd tot verzwaring van de dijk langs de Oude Maas besloten. Daarvoor moesten – met de gehele bebouwing langs de rivier – ook kerk en pastorie worden gesloopt.


















 

Op 18 januari 1961 werd de eerste paal geslagen voor een nieuwe kerk, die met steun van het Nationale Rampenfonds aan de Rembrandtstraat te Puttershoek gebouwd werd. Op 31 maart 1962 werd dit gebouw, met een speciale kerkdienst, in gebruik genomen. De drie luidklokken in de kerktoren, met een gezamenlijk gewicht van 630 kg., werden in 1964 aangebracht.
De oude kerkzaal telde 390 zitplaatsen, welk aantal met losse stoelen tot circa 500 kon worden uitgebreid.

Na de renovatie in 2004 door vele vrijwilligers, zijn er 250 zitplaatsen en kan er uitgebreid worden naar 430 zitplaatsen.
Behalve de kerkzaal en de kerkenraadkamer, kreeg het kerkelijk complex ook een grote zaal, die als ontmoetingsplaats voor de gemeente dient (deze zaal staat ook bekend als “Verenigingsgebouw”). Hierin is ook een groot podium, zodat de zaal geschikt is voor allerlei activiteiten. Later werden aan de achterkant nog enkele zaaltjes aangebouwd.














 

Uitleg Gedachtenis- en Dooppaneel, naar aanleiding van Psalm 121

  
“Ik hef mijn ogen op naar de bergen,
vanwaar zal mijn hulp komen.
Mijn hulp is van de Here
die hemel en aarde gemaakt heeft.”
 
 
dit paneel geschilderd is door Ds. en kunstenaar : Ruud Bartlema te Soest. 


Op het paneel zien we als het ware die berg, waarover een stoet van pelgrims gaat, die gedragen worden door die ene hand, die hen draagt tot in het  Licht. En in het grote boek, aan de linkerkant, zijn alle namen van mensen geschreven die geleefd hebben en onder ons hebben gewoond, een gezicht hebben gehad, en nu eenvoudigweg in Gods licht zijn opgenomen.
 
Dan komt het tussenpaneel dat dit tafereel verbindt met het tafereel van de doop. Waar uit het water weer die hand oprijst, die ons wordt aangereikt, die je als kind wordt meegegeven. Een hand die reikt naar het licht van de zon, waarin gesproken wordt over een verbond, het verhaal van Noach, waarin de duif met de olijftak in zijn bek aan komt vliegen over de golven van het water en ons wilt zeggen: er is een huis, er is land voor je om in te wonen.
Het Licht, de kleuren van het verbond met Noach, in de vorm van een regenboog symbolisch, aan de rechterkant van het paneel, wil ons eveneens zeggen, ook jullie zijn deel van dat verbond. Het licht van God, de zon als symbool voor Zijn aanwezigheid, het mag ons een leven lang verwarmen. De handen, mogen voor altijd in deze kerk de belofte inhouden:  Ik ben er voor jou, wie je ook bent. Er is een dragende hand onder jouw bestaan. Dat te weten,  dat de 1e letter, de hand van God, ons leven voorgoed mag tekenen.
 
Op het middenpaneel staat een geweldige lofprijzing uit Ps. 103, ”Zegen mijn ziel de  Eeuwige”  in Hebreeuwse letters geschreven. Er mag in geen enkele kerk een Hebreeuwse letter ontbreken, om nooit te vergeten, dat wij op de wortelstam van Israël geënt zijn.
In het Hebreeuws is de lofprijzing al zichtbaar in de vorm en de betekenis van de 1e letter van de Godsnaam, de kleinste letter, de Jod, onze komma, die de vorm heeft van een geopende handpalm. De Jod betekent HAND, en als het in de bijbelse traditie om God gaat, staat die letter voorop, als een programmatische verwijzing naar de betekenis van God, een hand die ons draagt, een hand die ons bewaart, een hand die mensen uitdaagt, die ons stimuleert. Er is een hand die jou draagt, Gods Hand, die ervaren wordt in de ontmoeting met andere mensen of soms geboren, op de bodem van een onstilbaar verdriet, in de speling van het licht in de wolken buiten, in het zingen van een vogel, ze drukken het antwoord uit van de pelgrim in de poort van Jeruzalem.
In de Hebreeuwse letters zitten veel symbolische verwijzingen naar de 4 letters van Gods naam, als de uitdrukking van Gods bescherming en Gods nabijheid voor ons mensen in situaties van Christus. Dat betekent dat als het bestaan je naar de keel grijpt, of als de zon je steekt, daar waar door wat er in je leven gebeurt de vlammen je uitslaan, en daar waar het donker je naar beneden wil trekken, de Eeuwige je zal bewaren. God is je wachter in keer en tegen keer. Daarom licht in dit Pelgrimslied ook de naam van God 5 maal op, als de vingers van de hand die ons leven draagt, en ons komen en gaan behoedt voor nu en altijd.


Alpha en Omega,




twee schilderijen, zeefdrukinkt en acrylverf op paneel , 100 x 80 cm.
het is het bijna laatste hoofdstuk uit de bijbel, Openb.21 , waarin het visioen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde door de ogen van Johannes in indrukwekkende en ontroerende woorden op ons toekomt.  “Zie, Ik maak alle dingen nieuw”, zegt de op de troon gezeten Christusfiguur en gaat verder met: “Schrijf , want deze woorden zijn getrouw en waarachtig. En hij sprak tot mij: Zij zijn geschied. Ik ben de Alpha en de Omega, het begin en het einde…”. Het is dit visioen wat ik heb uitgebeeld in deze twee schilderijen naast het liturgisch centrum. In het spreken en zien van de gestalte van Christus ondergaat Johannes in zijn droom een nieuwe schepping , een nieuwe verbintenis met het geheim van het leven, God zelf. Vandaar de regenboog uit het verhaal van Noach, die zich uitstrekt boven de Alpha en de Omega, die elk uit het water oprijzen. In het nog ongebroken wit van elke letter wordt in het water het prisma van kleur en leven zichtbaar. In de letter Alpha zijn nog twee lichtende driehoeken zichtbaar, driehoeken met de basis boven en de hoek beneden, ontvangende, aardse driehoeken, die het mysterie van dit moment opvangen en lichtend doorgeven.
Door de regenboog en het water wordt ook de verbinding met het gedachtenis en dooppaneel zichtbaar. Deze twee schilderijen vormen de sluitsteen van het geheel, begin en einde beide.